Στην εργασία τους The enlightenment and influence of social contract theory on taxation, οι Hans Gribnau και Jane Frecknall Hughes αναλύουν πως, ο στοχασμός των σημαντικότερων πολιτικών φιλοσόφων του Διαφωτισμού σχετικά με την ιδέα ενός κοινωνικού συμβολαίου συσχετίζεται με τη φορολογία. Για τον Hobbes, οι φόροι δικαιολογούνται ως το τίμημα της ασφάλειας. Το ίδιο ισχύει και για τον Locke, αν και για αυτόν, οι φόροι είναι το τίμημα της προστασίας του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Ο Hume υποστηρίζει τη θεωρία των οφελών της φορολογίας, καθώς η καταβολή φόρου συμβάλλει στην κοινωνία από την οποία εξαρτάται κανείς για να επιβιώσει. Ο Montesquieu είναι υπέρμαχος της έμμεσης φορολογίας και θεωρεί ότι ένα ελάχιστο όριο διαβίωσης δεν πρέπει να φορολογείται. Ο Rousseau, ριζοσπαστικοποι΄ωντας την έννοια του κοινωνικού συμβολαίου, εκτιμά ότι οι φόροι πρέπει να ενισχύουν την ελευθερία και την ισότητα. Εισάγει δηλαδή την προοδευτική φορολογία με βάση τη φοροδοτική ικανότητα. Ο Paine προσθέτει το ρόλο του φόρου, που είναι η χρηματοδότηση της κρατικής κοινωνικής πρόνοιας. Για όλους τους στοχαστές του Διαφωτισμού, η προσέγγιση της φορολογίας γίνεται από πολιτικο-φιλοσοφική οπτική.